நெஞ்சு பலகையில் நீயும் எழுத

குழந்தை கொள்ளும் கோபம் நீயே
கோபம் கொள்ளும் குழந்தையும் நீயே
கண்ணில் ஒளி கண்டு கண்ணக்குழி கண்டு
பார்வை துளிர்க்கின்றதே காற்றில் தென்றல்
உன் பிம்பம் எடுக்கின்றதே
உயிர் கொண்ட பிம்பம் நீதானே உண்டு
மரங்களின் பசுமை நீயடி,
அழகு உரு கொள்ளும் பதுமை நீயடி.
கால நேரம் யாவும் மறந்து நானும்
உயிர் கொண்டேனே உயிருள்ளே நுழைந்து,
என்னுள்ளே கலந்தாய்

 எங்கு சென்றால்,பார்த்தால் எதிரினில் நீயே வந்தாய்.
அரங்கத்தின் அதிர்வினிலே அமைதியாய் நீயும் தெரிந்தாய்,
நெஞ்சு பலகையில் நீயும் எழுத,
அஞ்சி நானும் உன்னிடம் விலக,
உனைப் பார்க்கும் கண்கள் கூட சொர்க்கம் சேருதே,
உன் கூந்தல் காற்றில் என் நெஞ்சம் வெந்து போகுதே