வெண்ணிறத்தில் வான வில்லாய் !

வெண்ணிறத்தில் வான வில்லாய் கண்ணிமைக்குள் காட்சி தந்தாய் சின்னக் கண்களில் தாளம் போட்டாய் என் நெஞ்சில் பாலம் போட்டாய். மழைத்துளிகள் நடமாடும் அவள் மேனியில் பட்ட பின்னே அவளைத் தொட்டு விட்ட ஆசையில். நிலவு வளைவுகள் நீயும் கொண்டு எனை ஏன் இப்படி வதைத்தாய்? அதற்கே என் பஞ்சுள்ளம் உன்னை காண மறுக்கும் . ரத்தில் திகு திகு என ஏறும் நெஞ்சத்தில் தொடு தொடு என தூரம் பொறு பொறு என உன் கண்ணசைவு தந்தால் தந்தால் கனவு ஈடேறும்

வார்த்தைகள் காத்துக்கிடக்கின்றன , அவள் உச்சரிக்க .
அதனால் உருவாக்கப் பட்டதின் அர்த்தம் விளைவிக்க.
பாடல்கள் மௌனிக்கின்றன , அவள் முனுமுனுக்க ,
அதனால் மெல்லிசையால் மெய் சிலிர்த்து விட.!